«Հայր մեր, որ երկինքն ես. թող սուրբ ըլլայ քու անունդ. քու թագաւորութիւնդ թող գայ. քու կամքդ թող ըլլայ երկրի վրայ, ինչպէս որ է երկինքի մէջ. մեր հանապազորեայ հացը տուր մեզի այսօր. ներէ մեզի մեր պարտքերը, ինչպէս մենք ալ կը ներենք մեր պարտապաններուն և մի թոյլ տար որ փորձութեան մէջ իյնանք, այլ փրկէ մեզ չարէն. որովհետեւ քուկդ է թագաւորութիւնը և զօրութիւնը և փառքը յաւիտեանս. ամէն:
Վասնզի եթէ դուք մարդոց ներէք իրենց յանցանքները, ձեր երկնաւոր Հայրն ալ ձեզի պիտի ներէ: Իսկ եթէ դուք մարդոց չներէք իրենց յանցանքները ձեր Հայրն ալ ձեզի պիտի չներէ ձեր յանցանքները»:
ՔԵԶԻ ՀԱՄԱՐ ԶԱՒԱԿՍ
Ո՞վ Քեզ նախատեց ու մտրակեց այն աստիճան որ վշտահար, անկերպարան և անճանաչելի դարձած ես, ով Ամենագեղեցիկը:
Քու մեղքերդ, զաւակս:
Ինչո՞ւ արեւափայլ ճակատդ փուշերով վիրաւորուած է, ով Սուրբ:
Քու սրտիդ կարծրութիւնը, հպարտութիւնը և ստորին փափաքներդ խորտակելու համար, զաւակս:
Ինչո՞ւ յուսալքուած այնքան խեղճեր սփոփող այդ ազնիւ ձեռքերդ ծակուած են գամերով, ով Բարերար:
Որպէսզի Աստուծոյ և Անոր Եկեղեցիին իրաւունքները գողցող քու անմաքուր ձեռքերդ մաքրուին զաւակս: Դուն սորվիս աշխատիլ, տալու համար և ոչ թէ դիտելու:
«Աւելի երանելի է տալը, քան թէ առնելը»:
Երկինքէն երկիր ճամբորդող լուսասփիւռ ոտքերդ ինչո՞ւ ծածկուած են արիւնոտ վէրքերով, ով փառաց թագաւոր:
Որպէսզի կործանումի ճամբայէն ոտքերդ ետ դարձնեմ դէպի «Հօրս տունը», զաւակս:
Ոհ, նիզակով խոցուած է կողդ, ո՜վ օրհնեալ Տէր:
Այդ աղբիւրը քեզի համար բացուած է, զաւակս, որպէսզի դուն ամբողջովին մաքրուիս և ամբիծ ու անարատ իմ առջեւս կայնիս ցնծութիւնով:
Իմ Տէրս և իմ Աստուածս:
Այո, այո բոլորը քեզի համար են, զաւակս, միայն եթէ հաւատաս և ընդունիս:
Կը հաւատամ, Տէր, օգնէ իմ անհաւատութեանս:
Շուշան Գորտոնճիեան
19-Մայիս-2009 Երեքշաբթի
Իսթանպուլ
