Monday, May 18, 2009
ՊԱՐԱՊ ԲԱՆԵՐ
Մեր վարժարաններու, եկեղեցիներու և միութիւններու գանձանակները:
Հայկական թերթերու պարունակութիւնը:
Հայ գրողին գրպանները:
Հայերէն խօսիլ, գրել ու կարդալը:
Շնորհակալութիւն յայտնելը:
Ներողութիւն խնդրելը:
Գնած ընկոյզներս:
«ՌԱՄԻԶ» երգելով հայ երգը պահել կարծողին գլուխը և զայն ունկնդրողին ճաշակը:
Շատ աշխատելով հարուստ ըլլալու գաղափարը:
Նոր ճաշարան բացողին անօթի անցորդներ սպասելու յոյսը:
Ձկնորս Համբիկին ծախած ուլականջները:
Հարազատ մօրը հայհոյողին նման, բեմերէն Հայաստանը ոտքի տակ առնողին, զայն քաջալերողին և չդիմադարձողին «Հայրենասիրութիւն»ը:
Բեմ հրաւիրուած երգիչին երգելէ առաջ կէս ժամ խօսիլը:
Պետական աթոռներու թեկնածուներուն ընտրութիւններէն առաջ ժողովուրդին ըրած խոստումները:
«Օր մը, դրութիւնէն բան մը կը շտկուի»: Մտածելով, սպասելու յոյսս...
Որքա՜ն պարապ բաներ գրեցի, այնպէս չէ՞:
Շուշան Գորտոնճիեան
17-Մայիս-2009 Կիրակի
Իսթանպուլ