Monday, May 18, 2009

ՊԱՐԱՊ ԲԱՆԵՐ




Մեր վարժարաններու, եկեղեցիներու և միութիւններու գանձանակները:

Հայկական թերթերու պարունակութիւնը:

Հայ գրողին գրպանները:

Հայերէն խօսիլ, գրել ու կարդալը:

Շնորհակալութիւն յայտնելը:

Ներողութիւն խնդրելը:

Գնած ընկոյզներս:

«ՌԱՄԻԶ» երգելով հայ երգը պահել կարծողին գլուխը և զայն ունկնդրողին ճաշակը:

Շատ աշխատելով հարուստ ըլլալու գաղափարը:

Նոր ճաշարան բացողին անօթի անցորդներ սպասելու յոյսը:

Ձկնորս Համբիկին ծախած ուլականջները:

Հարազատ մօրը հայհոյողին նման, բեմերէն Հայաստանը ոտքի տակ առնողին, զայն քաջալերողին և չդիմադարձողին «Հայրենասիրութիւն»ը:

Բեմ հրաւիրուած երգիչին երգելէ առաջ կէս ժամ խօսիլը:

Պետական աթոռներու թեկնածուներուն ընտրութիւններէն առաջ ժողովուրդին ըրած խոստումները:

«Օր մը, դրութիւնէն բան մը կը շտկուի»: Մտածելով, սպասելու յոյսս...

Որքա՜ն պարապ բաներ գրեցի, այնպէս չէ՞:

Շուշան Գորտոնճիեան
17-Մայիս-2009 Կիրակի
Իսթանպուլ