Ճշմարիտ քրիստոնեայ ազնուական մը, իր նկարը գծել կուտար հրեայ արձանագործի մը: Երբ կարգը աչքերուն եկաւ, արձանագործը ազնուականին աչքին նայելով ըսաւ.
-Պարոն, դուք շատ երջանիկ կ'երեւաք, ասիկա ձեր աչքերէն կը կարդամ:
-Այո, ես շատ երջանիկ եմ:
Ըսաւ ազնուականը:
-Խնդրեմ, ըսէք ինծի թէ ո՞ւր կը կայանայ ձեր երջանկութեան գաղտնիքը:
Հարցուց արձանագործը:
Ազնուականը պատասխանեց.
-Իմ երջանկութեանս գաղտնիքը լոկ Յիսուսի անունն է:
Երբ այս գրութիւնս բարեկամիս կարդացի ինծի ըսաւ.
-Արձանագործ մը նկարիչ չի կրնար ըլլալ:
Ինչո՞ւ արձանագործ մը նկարիչ չ'ըլլայ: Ես իմ յարգելի բարեկամիս ուզեցի քիչ մը բացատրութիւն տալ:
Երբ մեծմայրս ինծի այս պատմութիւնը կը պատմէր ու կը վերջացնէր, ձեռքս փոշիի լաթ մը կուտար ու կ'ըսէր.
-Աղջիկ պատմութիւնս վերջացաւ: Հիմա կարգը եկաւ տան մաքրութեան:
Ես շատ կը զարմանայի, թէ այս պատմութիւնէ վերջ մեծմայրս ինծի ինչո՞ւ մաքրութեան գործ կուտար: Օր մը իրեն այս հարցումը հարցուցի: Պատասխանը գոհացուցիչ էր:
-Դուն օր մը պիտի ամուսնանաս: Կրնայ ըլլալ որ հարուստ ամուսին ունենաս եւ տանդ մէջ սպասաւորներ: Բայց եւ այնպէս եթէ մաքրութեան կարգն ու կանոնը չգիտնաս, ի՞նչպէս պիտի աշխատցնես այդ սպասաւորները: Կեանքի մէջ որքան որ կարելիութիւնը ունիս այդքան շատ բան պէտք է որ սորվիս: Կեանքը քու դէմդ ինչ կը բերէ չես կրնար գիտնալ:
Տարիներ անցան, ես ամուսնացայ: Ամուսինս եւ ես միասին աշխատեցանք: Շատ լաւ կարուհի մըն եմ, նաեւ շարադրութիւն գրելու յատկութիւնը ունիմ : Շատ լաւ կարուհի մըն եմ,նաեւ աշակերտներ ունիմ, որոնց հայերէն կը դասաւանդեմ: Շատ լաւ կարուհի մըն եմ, նաեւ աշխատանոցիս մէջ քսանեւհինգ գործաւորներ կը կառավարեմ: Եթէ ժամանակ ունէնայի ուրիշ արուեստներ ալ պիտի սորվէի:
Այո՛ յարգելի բարեկամս, ես ժամանակ չունեցայ ուրիշ արուեստներ կամ արհեստներ սորվելու:
Մեծմօրս խրատները նկատի առնելով, փափաքեցայ որ զաւակս մի քանի արհեստ սորվի: Այսօր զաւակս ունի երկու արհեստ: Նախ ոսկերչութիւն, ապա՝ դերձակութիւն: Այսպէսով իմ երազս ալ իրականացաւ:
Այս օրինակը իմ սիրելի բարեկամիս պատմելով զինքը որքան կրցայ համոզել չեմ գիտեր: Ինչո՞ւ արձանագործ մը լաւ նկարիչ մը չ'ըլլայ: Եթէ անձ մը բանով մը զբաղիլ կ'ուզէ, պէտք է իր յատկութեան ջափով նոր նոր արուեստներ սորվի:
Մեծմօրս խրատականը յիշելով պիտի ըսեմ.
«Չենք գիտեր թէ կեանքի մէջ ի՛նչ-ի՛նչ անակնկալներով դէմ յանդիման պիտի գանք»:
Շուշան Գորտոնճիեան
12-Փետրուար-2008 Երեքշաբթի
Իսթանպուլ
