Այս օրերուն ամուսնութեան խնդիրը շատ մեծ հարց մըն է: Բոլոր հայ մայրերու և հայրերու գլխուն մէջ հարցական մը կայ: «Արեօ՞ք, իմ զաւակս հայ աղջկան կամ հայ մանչու մը հետ պիտի կրնայ ամուսնանալ»:
Դժբախտաբար խառն ամուսնութիւններու թիւը աւելցած է: Երիտասարդներ կ'ամուսնանան առանց իրենց ապագան մտածելու: Խառն ամուսնութիւն մը, յետագային ի՞նչ տեսակ վտանքներ պիտի պատճառէ: Երիտասարդը ոչ մի բան մտածելով, կոյր վիճակի մը մէջ, իր ընտանիքը ոտնակոխ ընելու աստիճան կը պայքարի: Վերջապէս կը յաջողի ու կ'ամուսնանայ իր ընտրած այլազգի աղջկան կամ մանչուն հետ:
Քանի մը տարի առաջ էր: Ընկերուհիիս այցելութեան գացած էի: Մտերիմ խօսակցութեան մը ընթացքին, ընկերուհիս ըսաւ.
-Բարեկամուհիիս հարսը հայ չէ, բայց տասը հայ աղջիկէ աւելի լաւ է:
Զայրացայ: Չէի գիտեր, թէ ինչպէս պատասխանէի իրեն:
Միջոց մը վերջ, այս այլազգի հարսը զաւակ մը ունեցաւ: Քանի մը ամիս առաջ լսեցի, որ անոնք անհամաձայնութեան պատճառաւ ամուսնալուծուեր են:
Անհամաձայնութեան պատճառը կրօնքի խնդիրն էր: Երբ իրենց զաւկին մկրտութեան օրը կը հասնի, հարսը չընդունիր, որ իր զաւակը մկրտուի:
Ամոլը ամուսնալուծուեցաւ, սակայն ամենամեծ հարցը ասկէ վերջ պիտի սկսի: Այդ զոյգը, իրենց նոր ճամբայ մը պիտի գծեն: Փոքրիկ տղուն վիճակը ի՞նչ պիտի ըլլայ: Մօրը կրօնքին, թէ ոչ հօրը կրօնքին պիտի պատկանի:
Նախ և առաջ այսպիսի ապրելակերպով, այդ անմեղ փոքրիկ տղուն հոգեկան վիճակը պիտի խանգարուի, յետոյ ալ անլուծելի հարցերու պիտի մատնուի:
Մեր երիտասարդները պէտք է լաւ մտածեն և անկէ յետոյ առողջ որոշումներ առնեն:
Կ'ուզեմ այս գրութիւնս առակով մը վերջացնել:
Ջորիին կը հանդիմանէին այն բանի համար, որ ան էշուն որդին է: Ան, միշտ կը պարծենար, որ ձին իր մայրն է:
Ջորին կը պարտուի այդ վէճի մէջ, քանի որ հօր ցեղը, մօր ցեղէն աւելի կարեւոր է:
Շուշան Գորտոնճիեան
4-Յունուար-2009 Կիրակի
Իսթանպուլ
