Ես հայերէն կը խօսիմ:
Ես հայերէն կը կարդամ:
Ես հայերէն կը գրեմ:
Ես Հայաստանի հեռատեսիլի կայանէն հայերէն լուրեր մտիկ կ'ընեմ:
Ես ձայնասփիւռի կայաններէ հայերէն երգեր մտիկ կ'ընեմ:
Ես Հայ վարժարանի մէջ ուսանած եմ:
Ես Հայաստանեայց Առաքելական Եկեղեցի կ'երթամ:
Ես հայերէն խօսակցութիւններ լսել կ'ուզեմ:
Իմ ընտանիքս հայախօս է:
Իմ գրադարանիս գիրքերուն մեծամասնութիւնը հայերէն է:
Իմ տունէս ներս ամէն օր հայերէն օրաթերթ՝«ՄԱՐՄԱՐԱ» կը մտնէ:
«Ես Հայ եմ» կ'ըսէ: Հայերէն չի խօսիր:
«Ես Հայ եմ» կ'ըսէ: Հայերէն չի կարդար:
«Ես Հայ եմ» կ'ըսէ: Հայերէն չի գրեր:
«Ես Հայ եմ» կ'ըսէ: Հայերէն օրաթերթ մը իսկ իր տունէն ներս չի մտներ:
«Ես Հայ եմ» կ'ըսէ: Իր գրադարանին մէջ հայերէն գիրք մը անգամ չունի:
«Ես Հայ եմ» կ'ըսէ: Եկեղեցական քարոզները օտար լեզուներով լսել կ'ուզէ:
«Ես Հայ եմ, սակայն հայերէն չեմ գիտեր» կ'ըսէ:
Արդեօ՞ք ես հիւանդ եմ:
Արդեօ՞ք ես հոգեբոյժի, դարմանումի պէտք ունիմ:
Արդեօ՞ք ես հանդարտեցուցիչ դեղերու պէտք ունիմ:
Արդեօ՞ք ես հիւանդանոցի մը մէջ երկար դարմանումի մը պէտք ունիմ:
Արդեօ՞ք ես, թէ ոչ ան...
Շուշան Գորտոնճիեան
18-Հոկտեմբեր-2009 Կիրակի
Իսթանպուլ
